Ταξινόμηση υπέρτασης

Εδώ και αρκετά χρόνια, οι γιατροί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: στις αναπτυγμένες χώρες που έχουν ξεπεράσει τις επιδημίες, η αρτηριακή υπέρταση συνεχίζει να κατέχει ηγετική θέση μεταξύ των αιτιών θανάτου από καρδιαγγειακά νοσήματα. Όσον αφορά το ποσοστό επιπλοκών και την κακή πρόγνωση, ανταγωνίζεται τον σακχαρώδη διαβήτη. Ταυτόχρονα, η ασθένεια γίνεται ολοένα και νεότερη. Πριν από μερικές δεκαετίες, ένας 35χρονος ασθενής με εγκεφαλικό θεωρούνταν ανοησία. Πρόσφατα, αυτή η υπόθεση δεν εκπλήσσει κανέναν.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από αρτηριακή υπέρταση. Οι μισοί από αυτούς άνω των 65 ετών πάσχουν από υψηλή αρτηριακή πίεση.

Τι είναι αυτή η ασθένεια;

Η υπέρταση αναφέρεται σε παθήσεις του καρδιαγγειακού συστήματος. Η παρουσία του προκαλεί επίμονη υψηλή αρτηριακή πίεση στις αρτηρίες της συστηματικής κυκλοφορίας.

Η πίεση στα ίδια τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων είναι μια απαραίτητη, φυσιολογική διαδικασία και απαραίτητη για την κίνηση του αίματος μέσα από αυτά. Στο όνειρο, η πίεση πέφτει λίγο, με άγχος ή σωματική καταπόνηση ισχύει το αντίθετο.

Ο τυπικός ρυθμός πίεσης των ανηλίκων (μπορεί να διαφέρει ελαφρώς ανά άτομο) είναι 120/75 mm Hg. Για ηλικίες 40 ετών - 130/80, για άνω των 50 ετών - 135/84. Εάν η πίεση ανεβαίνει συχνά στο 140/90, οι γιατροί μιλούν για υψηλή αρτηριακή πίεση.

Η αρτηριακή πίεση χωρίζεται σε δύο τύπους:

1. συστολικός. Ο πρώτος, ανώτερος αριθμός δείχνει το επίπεδο της αρτηριακής πίεσης τη στιγμή που η καρδιά συστέλλεται και ωθεί το αίμα έξω από τις αρτηρίες.
2. διαστολική. Ο δεύτερος, κάτω αριθμός δείχνει την αρτηριακή πίεση όταν χαλαρώνει ο καρδιακός μυς (μυοκάρδιο).

Η αρτηριακή υπέρταση (υπέρταση) ονομάζεται "σιωπηλός δολοφόνος" για έναν λόγο: μπορεί να προκαλέσει διάφορες παθολογίες. Η καρδιά και ο εγκέφαλος επηρεάζονται ιδιαίτερα Σε προχωρημένες περιπτώσεις - μέχρι έμφραγμα και εγκεφαλικό.

Ταξινόμηση υπέρτασης

Οι κίνδυνοι της υπέρτασης είναι εντυπωσιακοί, γι' αυτό και οι επιστήμονες τους μελετούν από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ταξινόμηση έχει αλλάξει περισσότερες από μία φορές, αλλά έχουν διαμορφωθεί δύο κατευθύνσεις:

1. Κατά τη δημιουργία ταξινομήσεων σύμφωνα με τα στάδια ανάπτυξης της νόσου, οι γιατροί έλαβαν υπόψη τους τη σχέση μεταξύ της υπέρτασης και των παραγόντων κινδύνου για την ανάπτυξη υπέρτασης. Ωστόσο, δεν κατέληξαν σε πλήρη συμφωνία - οι διαφωνίες συνεχίζονται ακόμη.
2. Απομόνωση παραλλαγών της νόσου. Η προσέγγιση ασχολείται με τα αίτια της υψηλής αρτηριακής πίεσης, τα στάδια και τους μηχανισμούς ανάπτυξής της.

Το άρθρο θα συζητήσει μερικές από τις ταξινομήσεις που προτείνονται από μελετητές.

Μετά από εμφανίσεις

Έτσι ταξινόμησε την ασθένεια ένας Γερμανός γιατρός. Κοιτάζοντας τον ασθενή, ο F. Volgard χώρισε την ασθένεια σε κόκκινο και χλωμό. Στην πρώτη περίπτωση, όταν η πίεση αυξάνεται, είναι αισθητό κοκκίνισμα προσώπου και σώματος λόγω της διαστολής των τριχοειδών αγγείων. Συχνά εμφανίζονται ταυτόχρονα κόκκινες κηλίδες. Στη δεύτερη περίπτωση, με ένα άλμα στην πίεση, ένας άρρωστος εμφανίζει αγγειόσπασμο, κρυώνει και χλωμιάζει.

προέλευση

Οι γιατροί παραδοσιακά εντόπισαν τους βαθμούς της υπέρτασης: πρωτοπαθή (υπέρταση) και δευτεροπαθή (συμπτωματική) υπέρταση.

Συγκεκριμένοι λόγοι για την εμφάνιση και την ανάπτυξη του πρωτογενούς δεν έχουν ακόμη βρεθεί. Έχει τρία πτυχία.

Η αρτηριακή υπέρταση πρώτου βαθμού περιγράφεται ως «ήπια». Εκτύπωση - 140-159 και 90-99 mm Hg. Η αρτηριακή πίεση «πηδά», μετά ανεβαίνει και μετά επανέρχεται στο φυσιολογικό. Η υπέρταση πρώτου βαθμού έχει οριακή υποομάδα με δείκτες 140–149 και 90–94 mm Hg. Η πιθανότητα κρίσεων (απότομα ξαφνικά άλματα) είναι μικρή, αν συμβούν, τότε σπάνια.

Ωστόσο, με την υπέρταση βαθμού 2 (μέτρια), ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος. Το τονόμετρο δείχνει 160-179 και 100-109 mmHg. Τέχνη. Η υψηλή αρτηριακή πίεση δεύτερου βαθμού χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι η πίεση είναι συνεχώς αυξημένη.

Μια (σοβαρή) ασθένεια τρίτου βαθμού μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή, ειδικά εάν υπάρχουν συννοσηρότητες. Αυτό το επίπεδο χαρακτηρίζεται από δείκτες άνω των 180 και άνω των 110 mm Hg. Τέχνη.

Μερικές φορές ένα άτομο έχει προβλήματα με έναν μόνο τύπο πίεσης. Τότε η υπέρταση ονομάζεται μεμονωμένη και υπάρχουν δύο επιλογές για την υπέρταση:

1. συστολικός. Η πίεση είναι μεγαλύτερη από 140 και μικρότερη από 90 mm Hg. ;
2. Υποομάδα: οριακή - 140–149 και κάτω από 90 mm Hg. Σε αυτή την περίπτωση η «άνω» πίεση σέρνεται μέχρι 140 mm Hg Άρθ. και πάνω, ενώ η «κάτω» παραμένει φυσιολογική. Τότε μιλάμε για μεμονωμένη συστολική μορφή υπέρτασης.

Η δευτερογενής υπέρταση είναι λιγότερο συχνή και εμφανίζεται στο 20% περίπου των περιπτώσεων (σε νέους κάτω των 35 ετών - στο 25%). Αυτός ο τύπος ασθένειας προκαλείται από ασθένεια ενός συγκεκριμένου οργάνου. Τις περισσότερες φορές, μια τέτοια συμπτωματική υπέρταση εμφανίζεται λόγω προβλημάτων στα νεφρά. Η ταξινόμηση σε ενδοκρινικές, νευρογενείς, νεφρικές και αιμοδυναμικές μορφές προτάθηκε από τον καθηγητή. Οι γιατροί το χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα.

στάδια της υπέρτασης

Στο πρόσφατο παρελθόν, οι ειδικοί έχουν χωρίσει την αρτηριακή υπέρταση σε τρία στάδια. Το στάδιο της υπέρτασης (πρώτο, δεύτερο και τρίτο) δείχνει την εξέλιξη της νόσου με την πάροδο του χρόνου. Έτσι, η διαίρεση αντανακλά τις παθολογίες που εμφανίζονται στο σώμα με τα χρόνια.

Το 1999, οι επιστήμονες αποφάσισαν ότι θα ήταν πιο ακριβές να ταξινομηθεί η ασθένεια ανά βαθμό. Υπάρχουν τρία από αυτά και το καθένα σημαίνει μια σειρά αλλαγών στις ψηφιακές τιμές της αρτηριακής πίεσης (συζητήθηκαν παραπάνω).

Σε ορισμένες ταξινομήσεις μπορείτε να βρείτε τον τέταρτο βαθμό υπέρτασης. Τα κατώτερα όριά του: συστολικοί δείκτες - 210, διαστολικοί - περισσότεροι από 110. Όταν ένας ειδικός καθορίζει τον 4ο βαθμό της νόσου, εννοεί ψηφιακούς δείκτες πίεσης και όχι την κατάσταση του ασθενούς, αφού η υπέρταση είναι 3 κουταλιές της σούπας. βρέθηκε επίσης δύσκολο.

Με τη χρόνια υψηλή αρτηριακή πίεση, το σώμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το άγχος και κάτι δεν πάει καλά με τα όργανα. Όσα από αυτά προσβάλλονται νωρίτερα από άλλα ονομάζονται όργανα-στόχοι από τους επαγγελματίες του ιατρικού τομέα. Εκτός από την καρδιά και τον εγκέφαλο, αυτό περιλαμβάνει επίσης τον αμφιβληστροειδή και τα νεφρά. Η ταξινόμηση της υψηλής αρτηριακής πίεσης σε στάδια βασίζεται ακριβώς στον αντίκτυπο σε αυτές τις αδυναμίες.

Στην αρχή, στο στάδιο 1 της ανάπτυξης της υπέρτασης, τα όργανα είναι ακόμα υγιή. Συχνά, στην αρχή, οι ιδιοκτήτες της υπέρτασης δεν πηγαίνουν στο νοσοκομείο, επειδή η κατάσταση της υγείας είναι ανεκτή και δεν επηρεάζει ιδιαίτερα τη ζωή. Οι υπερτασικές κρίσεις είναι η εξαίρεση παρά ο κανόνας. Οι επίδοξοι υπερτασικοί ασθενείς αγνοούν μάταια τα προβλήματα υγείας, γιατί σε αυτό το στάδιο η ασθένεια είναι το πιο εύκολο να τιθασευτεί. Μερικές φορές η θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης σταδίου 1 περιλαμβάνει αλλαγές στον τρόπο ζωής αντί για λήψη φαρμάκων. Είναι όμως απαραίτητο. Επομένως, εάν το τονόμετρο δείχνει τακτικά καλά σημάδια, τότε είναι καλύτερο να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό. Η έγκαιρη θεραπεία βοηθά στην πρόληψη της εξέλιξης του «σιωπηλού δολοφόνου».

Η υπέρταση σταδίου 2 χαρακτηρίζεται από επίμονη υψηλή αρτηριακή πίεση. Η καρδιά είναι η πρώτη που εγκαταλείπει - η αριστερή κοιλία αρχίζει να αυξάνεται και να "πυκνώνει". Μερικοί, εκτός από ανωμαλίες στο έργο της καρδιάς, εμφανίζουν και ελαττώματα στα αγγεία του αμφιβληστροειδούς Σε ένα άτομο με υπέρταση 2 κ. σ. Οι κρίσεις συμβαίνουν πολύ πιο συχνά Αλλά η ασθένεια εξακολουθεί να είναι θεραπεύσιμη και εάν ο γιατρός κάνει διάγνωση υπέρτασης σταδίου 2, οι συστάσεις του θα πρέπει να ακολουθούνται ιδιαίτερα προσεκτικά. Επειδή η ασθένεια αρχίζει να απειλεί τη ζωή καθώς εξελίσσεται περαιτέρω.

Όταν η υπέρταση στο στάδιο 3 χτυπά, όλα τα όργανα-στόχοι εκδηλώνονται με ένα σωρό επιπλοκών. Άλματα πίεσης στην υπέρταση 3 κ. σ. μπορεί να συνοδεύεται από κρίσεις καρδιακής ανεπάρκειας και καρδιακού άσθματος. Συχνά αναπτύσσεται αθηροσκλήρωση, στηθάγχη, νεφρική ανεπάρκεια και άλλα «χαρίσματα». Συχνά το τρίτο στάδιο της υπέρτασης ανιχνεύεται όταν ο ασθενής έχει ήδη αιμορραγίες στο πίσω μέρος του ματιού, έμφραγμα του μυοκαρδίου, ανευρύσματα, εγκεφαλικό και άλλες παθήσεις.

Σημάδια προβλημάτων εκτύπωσης

Ο έγκαιρος εντοπισμός της υπέρτασης και η κατανόηση του πόσο καιρό την έχει ένα άτομο είναι το νούμερο ένα πρόβλημα. Πολλοί υπερτασικοί ασθενείς μαθαίνουν για τη διάγνωση 3 ή περισσότερα χρόνια μετά την έναρξη της νόσου.

Αυξημένοι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη υπέρτασης είναι η κληρονομικότητα, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, το συχνό στρες, η υψηλή χοληστερόλη, η έλλειψη άσκησης και η προχωρημένη ηλικία.

Θα ηχήσει ένα κουδούνι συναγερμού αν δείτε:

• επεισοδιακός πονοκέφαλος?
• Ο πόνος «τριβεί» στο πίσω μέρος του κεφαλιού ή σφύζει στους κροτάφους.
• συχνά ναυτία και ζάλη?
• λάμψη τρεμοπαίζει στα μάτια ή "μαύρες μύγες" μύγα?
• Όλα ερεθίζουν ή συγκαλύπτουν την απάθεια.
• μυρμήγκιασμα ή μουδιασμένα δάχτυλα?
• πρήξιμο των χεριών και των ποδιών ή/και του προσώπου.
• Ξαφνικά υπάρχει ένας γρήγορος καρδιακός παλμός.

Εάν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας, θα πρέπει τουλάχιστον να μετράτε την πίεση συστηματικά. Αλλά φυσικά είναι καλύτερα να πάτε στο νοσοκομείο.

Διάγνωση αρτηριακής υπέρτασης

Εάν υπάρχει υποψία για χρόνια υψηλή αρτηριακή πίεση, οι γιατροί χρησιμοποιούν τρεις διαγνωστικές μεθόδους.

Η πρώτη και απλούστερη είναι η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης.

Το δεύτερο είναι μια πλήρης φυσική εξέταση. Μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από επαγγελματία. Διενεργεί ψηλάφηση και ακρόαση (ανάλυση ήχων που συνοδεύουν την εργασία διαφόρων οργάνων), κρουστά (χτύπημα διαφόρων σημείων του σώματος και συμπεράσματα από ήχους), μια τυπική εξέταση.

Στην τρίτη περίπτωση, ο ηλεκτροκαρδιογράφος θα βοηθήσει στην εξαγωγή συμπερασμάτων.

Τι να περιμένετε λοιπόν όταν έρχεστε στο νοσοκομείο με υποψία υπέρτασης;

Αρχικά, ο γιατρός θα ελέγξει την αρτηριακή σας πίεση χρησιμοποιώντας μια ειδική συσκευή - ένα τονόμετρο. Παρεμπιπτόντως, σε άτομα με διεγερτικό νευρικό σύστημα, οι αριθμοί πίεσης μπορεί να εκτοξευθούν στα ύψη ακόμη και με μικρές συναισθηματικές ανατροπές. Όταν επισκέπτονται έναν γιατρό, αυτοί οι ασθενείς εμφανίζουν το σύνδρομο της «λευκής μπλούζας»: μόλις ο γιατρός αρχίσει να μετράει την πίεση, αυξάνεται. Αλλά ο λόγος για αυτές τις διακυμάνσεις είναι το άγχος, όχι η ασθένεια. Αν και μια τέτοια αντίδραση σε ένα κούνημα είναι μακροχρόνια- Ο όρος μπορεί να διαταράξει την κανονική λειτουργία της καρδιάς και των νεφρών Σε τέτοιους εντυπωσιακούς ασθενείς, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας ελέγχουν την πίεση περισσότερες από μία φορές και υπό διαφορετικές συνθήκες.

• έλεγχος σώματος. Συλλέγονται πληροφορίες σχετικά με το ύψος, το βάρος και τον δείκτη μάζας σώματος του ασθενούς. Ο ειδικός αναζητά στοιχεία συμπτωματικής υπέρτασης.
• ιατρικό ιστορικό. Χωρίς να ρωτήσω τον ασθενή - πουθενά. Είναι απαραίτητο να μάθετε ποιες ασθένειες είχε προηγουμένως ένα άτομο και αν υπάρχουν επί του παρόντος παράπονα. Αναλύονται οι παράγοντες κινδύνου και ο τρόπος ζωής (παρουσία / απουσία κακών συνηθειών, διατροφή, επίπεδα χοληστερόλης, προκύπτει εάν υπάρχει σακχαρώδης διαβήτης), εάν οι γονείς ήταν υπερτασικοί.
• Σωματική εξέταση. Αρχικά, ο γιατρός θα ακούσει την καρδιά με ένα φωνενδοσκόπιο. Ο στόχος είναι να εντοπιστεί ο θόρυβος, οι αλλαγές στον τόνο ή η παρουσία εξωτερικού θορύβου, εάν υπάρχει. Μετά από αυτή την εξέταση, μπορούν να αποκλειστούν καρδιακά ελαττώματα και να εξαχθούν αρχικά συμπεράσματα για την κατάστασή του με φόντο την υψηλή αρτηριακή πίεση.
• χημεία αίματος. Είναι απαραίτητο να μάθετε το επίπεδο σακχάρου, χοληστερόλης, λιποπρωτεϊνών και να κατανοήσετε πόσο επιρρεπές είναι ένα άτομο στην αθηροσκλήρωση.
• ΗΚΓ. Το ηλεκτροκαρδιογράφημα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της διαγνωστικής διαδικασίας. Βοηθά να δεις μη φυσιολογικούς καρδιακούς ρυθμούς. Έχοντας τα αποτελέσματα στα χέρια, μπορεί κανείς να εκτιμήσει την παρουσία υπερτροφίας του τοιχώματος της αριστερής πλευράς της καρδιάς, η οποία είναι τυπική της αρτηριακής υπέρτασης.
• υπερηχογράφημα καρδιάς. Με τη βοήθειά του, ο γιατρός μπορεί να δει μια εικόνα αλλαγών και καρδιακών ελαττωμάτων, να αξιολογήσει την εργασία και την κατάσταση των βαλβίδων.
• ακτινογραφία. Οι γιατροί πραγματοποιούν αρτηριογραφία και αορτογραφία. Με τη βοήθειά τους, οι ειδικοί εξετάζουν τα τοιχώματα των αρτηριών και τον αυλό τους για να αποκλείσουν την παρουσία συγγενούς στένωσης της αορτής (συναρθρώσεις) και αθηρωματικών πλακών.
• Dopplerography. Κατά τη διάγνωση της αρτηριακής υπέρτασης, ο γιατρός εξετάζει την κατάσταση των εγκεφαλικών και καρωτιδικών αρτηριών. Το υπερηχογράφημα είναι ακίνδυνο και δεν προκαλεί επιπλοκές, ενώ βοηθά στην ανίχνευση της έντασης της ροής του αίματος μέσω των αρτηριών και των φλεβών.
• Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς. Μεταξύ άλλων δεδομένων, ο γιατρός θα χρειαστεί τα αποτελέσματα μιας εξέτασης αίματος για το επίπεδο των ορμονών που παράγει ο θυρεοειδής. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, θα αποκαλυφθεί εάν ο θυρεοειδής αδένας παίζει ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου και ποια θεραπεία να συνταγογραφηθεί.
• Υπερηχογράφημα νεφρών. Αυτά τα όργανα και τα αγγεία τους είναι πολύ ευαίσθητα στην υψηλή αρτηριακή πίεση. Η μελέτη βοηθά στην εκτίμηση της κατάστασής τους.

μεθόδους θεραπείας

Σήμερα, υπάρχουν πολλές μέθοδοι αντιμετώπισης της υπέρτασης. Μερικοί ήρθαν σε εμάς από την αρχαιότητα, φαρμακοποιοί και επιστήμονες εργάστηκαν για τη δημιουργία άλλων για χρόνια.

Η πιο κοινή μέθοδος είναι η φαρμακευτική θεραπεία. Οι γιατροί χρησιμοποιούν διαφορετικούς τύπους φαρμάκων για να ομαλοποιήσουν την πίεση του χορού.

1. Οι ανταγωνιστές ασβεστίου στοχεύουν στη μείωση του καρδιακού ρυθμού.
2. Με τη βελτίωση της παραγωγής και των αποβλήτων ούρων, δρουν τα διουρητικά, πιο συχνά τα θειαζιδικά διουρητικά.
3. αδρενεργικούς παράγοντες.
4. Τα αγγειοδιασταλτικά διαστέλλουν τα αιμοφόρα αγγεία, εξομαλύνοντας έτσι την κατάσταση.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, χρησιμοποιείται μια χειρουργική μέθοδος που ονομάζεται αφαίρεση. Αυτή η διαδικασία δεν είναι εύκολη. Ένας καθετήρας με μια συσκευή που παράγει ραδιοκύματα εισάγεται στη φλέβα του ασθενούς. Με τη βοήθειά τους, το νευρικό δίκτυο κοντά στη νεφρική αρτηρία καταστρέφεται. Προκειμένου να αποφευχθούν οι ουλές μετά τη διαδικασία, επηρεάζεται όλο το μήκος της φλέβας. Γίνεται με τοπική αναισθησία.

Μια ποικιλία μεθόδων που προέρχονται από το παρελθόν ονομάζονται εναλλακτική ιατρική. Αυτό είναι ένα πάρκο από πόδια, λοσιόν με ξύδι και πολλά άλλα.

Μη παραδοσιακές θεραπείες με βάση τη βαλεριάνα, το μητρικό βούτυρο, τα παντζάρια, το λεμόνι, το μέλι, το χρένο είναι επίσης αποτελεσματικά στη θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης.

Υπάρχουν πολλά αφεψήματα βοτάνων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης. Εδώ είναι ένα παράδειγμα:

Πάρτε 1 κ. σ. μεγάλο. Motherwort, ρίζα βαλεριάνας και κύμινο. Μείγμα. Ρίξτε μια κουταλιά της σούπας από αυτή τη συλλογή με ένα ποτήρι βραστό νερό και αφήστε το για μια ώρα. Πίνετε το φάρμακο τρεις φορές την ημέρα για 1/3 φλιτζάνι. Το μάθημα έχει σχεδιαστεί για ένα μήνα.

Υπάρχει επίσης μοναστηριακό τσάι για υπέρταση και ομοιοπαθητικά σκευάσματα. Ωστόσο, είναι καλύτερο να συμβουλευτείτε έναν ειδικό πριν από τη θεραπεία.

Η αρτηριακή υπέρταση είναι μια επικίνδυνη ασθένεια εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία. Η υγεία πρέπει να παρακολουθείται σε οποιαδήποτε ηλικία, αφού ο σύγχρονος ρυθμός ζωής συχνά συμβάλλει στην ανάπτυξη της νόσου. Και ανεξάρτητα από το στάδιο και το βαθμό της υπέρτασης, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει σε θανατηφόρες συνέπειες.